INSPIRATIE EN MOOIE VERHALEN RONDOM EEN UITVAART
Met haar blog en inspiratie wilt Mandy als uitvaartverzorgster meer achtergrond en verdiepende informatie geven over onderwerpen rondom overlijden. Dit kan gaan over een bepaald onderwerp rondom een uitvaart, maar het kan ook een ervaring zijn uit het werk als uitvaartonderneemster. Hiermee hoopt zij meer openheid te creëren en het taboe rondom de dood iets te verkleinen.
Ook verschijnt op deze pagina de wekelijkse column die zij schrijft voor de Heemskerkse Courant en de Beverwijker.
Heeft u vragen over een van de onderwerpen of een andere vraag? Neem gerust contact met ons op. Laat u inspireren over een liefdevol en persoonlijk afscheid.
Laat u inspireren over een Afscheid van Nu
tweede blog
Vrijdag 15 oktober 2021
Een rouwstoet passeert, hoe heurt het eigenlijk?
Wanneer ik voor een rouwstoet uitloop erger ik me vaak groen en geel aan wat er gebeurt op straat. Hoe de stoet wordt doorgesneden door een ongeduldige automobilist, we worden ingehaald door een groepje langs scheurende scooters omdat we ‘te langzaam’ rijden of wanneer er geen voorrang wordt verleend op plekken waar het wel zou kunnen of zelfs moeten. We zijn behoorlijk opzichtig met onze raamvlaggetjes, dus opgemerkt worden we wel. Maar we zijn de etiquette zo verleerd dat het niet eens meer tot ons doordringt dat we even stil kunnen staan en voorrang mogen verlenen.
Maar heel af en toe, word ik ook weer heel aangenaam verrast. Zie ik plots hoe een rij met fietsers stilstaan en afstappen. Zet een jonge gozer de motor van z’n brommer uit en neemt zijn helm in zijn handen, zie ik hoe een moeder aan haar kindjes uitlegt dan ze even stil moeten zijn en wordt er midden op de rotonde stilgestaan zodat de hele stoer voor kan gaan en bij elkaar kan blijven.
Vaak met dat soort momenten hoor ik aan het eind van de rit van de nabestaanden in de auto: “Zagen jullie dat? Wat was dat mooi he. Ik had de tranen in mijn ogen staan.”
tweede blog
Vrijdag 15 oktober 2021
Een rouwstoet passeert, hoe heurt het eigenlijk?
Wanneer ik voor een rouwstoet uitloop erger ik me vaak groen en geel aan wat er gebeurt op straat. Hoe de stoet wordt doorgesneden door een ongeduldige automobilist, we worden ingehaald door een groepje langs scheurende scooters omdat we ‘te langzaam’ rijden of wanneer er geen voorrang wordt verleend op plekken waar het wel zou kunnen of zelfs moeten. We zijn behoorlijk opzichtig met onze raamvlaggetjes, dus opgemerkt worden we wel. Maar we zijn de etiquette zo verleerd dat het niet eens meer tot ons doordringt dat we even stil kunnen staan en voorrang mogen verlenen.
Maar heel af en toe, word ik ook weer heel aangenaam verrast. Zie ik plots hoe een rij met fietsers stilstaan en afstappen. Zet een jonge gozer de motor van z’n brommer uit en neemt zijn helm in zijn handen, zie ik hoe een moeder aan haar kindjes uitlegt dan ze even stil moeten zijn en wordt er midden op de rotonde stilgestaan zodat de hele stoer voor kan gaan en bij elkaar kan blijven.
Vaak met dat soort momenten hoor ik aan het eind van de rit van de nabestaanden in de auto: “Zagen jullie dat? Wat was dat mooi he. Ik had de tranen in mijn ogen staan.”
Derde blog
Vrijdag 22 oktober 2021